Door Jan de Jong

Laten we het nog eens over het station in Rijen hebben, nou het nog kan. En dan vooral over die tragische oversteek van het perron naar de vrijheid. Per dag staan daar honderden, per week duizenden en per jaar vele tienduizenden te wachten op een trein waar ze net uitgestapt zijn. Een trein die, als het de NS behaagt, een paar minuten later langzaam voorbij schuift (het woord ‘sprinter’ is ironisch bedoeld). En nee, dat is geen gering probleem. Denk eens aan al die mensen die vlug naar huis moeten, omdat er in zo’n sprinter nou eenmaal geen wc is.

En ook aan de overkant, daar bij de fotograaf, hopen de problemen zich op. Daar staan allemaal gefrustreerde reizigers die met die wachtende trein mee moesten, maar niet verder kunnen. Terwijl ze toch heus op tijd waren! Maar ja, die bomen hè. Vroeger kon je er in zo’n geval nog handig even onderdoor glippen, en op je dooie gemak de trein instappen. En heel soms greep de spoorwegpolitie zo’n sportieveling dan in zijn kraag, maar meestal ging het gewoon goed. Totdat ze die dure agenten vervingen door dat irritante hekwerkje onder die bomen. Zodat de verslagen reiziger gedwee wacht tot zijn trein vertrokken is.