Het is dé vraag van onze tijd: is een mens wie hij is op zichzelf, of is een mens wie hij is door de mensen om zich heen? Wetenschappers breken hun breinen erover, boekwerken lijken zichzelf erover te schrijven en discussies zijn al ’gehit’ zonder dat er een woord over is uitgewisseld. Voordat je jezelf ook over die vraag buigt, zijn er een aantal lessen die geleerd kunnen worden van de 17-jarige Marijn van Gool uit Rijen. Hij brengt in de interviewserie ’De jeugd van tegenwoordig’ zijn visie op het leven, de gemeente en de samenleving onder woorden, en geeft daarmee een analyse op de bovenstaande vraag - zonder dat die vraag ooit aan hem is gesteld.

Door Syb Faes

Voor wie zijn naam al een ondergestoft belletje deed rinkelen: Marijn is inderdaad een voormalig jeugdburgemeester van de gemeente Gilze en Rijen. ”Er is veel dat me daarvan is bijgebleven. Zo mocht ik spreken op de dodenherdenking in Kamp Vught en heb ik een dag georganiseerd voor kinderen van de Weggeefhoek op de vliegbasis.” Je leert zo al op jonge leeftijd al om veel meer in contact te zijn met mensen zoals je niet met mensen in contact komt op school.” Hij claimde als 11-jarige kereltje namelijk zijn stoel al in vergaderingen waarin maatschappelijk denken centraal stond, en was daarnaast een dag lang de rechterhand van de wethouder.

Jeugdlintje als bijzaak

Marijn heeft uiteindelijk twee jaar in de jeugdgemeenteraad gezeten; in groep zeven als opwarmertje, en in groep acht als jeugdburgemeester. ”Ik kreeg achteraf veel complimenten, maar zag zelf ook anderen blij worden van de dingen die we teweeg hadden gebracht. Als je anderen blij ziet worden van iets wat je teweegbrengt, dan geeft dat echt meer voldoening dan wanneer je iets voor jezelf voor elkaar krijgt.” Hij kreeg ook nog een jeugdlintje voor zijn inzet, al verraadt de timing waarmee hij dat meldt wat dat betekende ten opzichte van die voldoening; hij benoemde het namelijk in de laatste minuut van het interview.

‘Dat verschilt per persoon’

Opgroeien in de gemeente Gilze-Rijen was een genot voor Marijn. Problemen waren er niet echt, tekortkomingen net zomin. De hoeveelheid sportverenigingen is daar een voorbeeld van: Marijn heeft op kickboxen, de scouting, hockey en atletiek gezeten, om maar een paar activiteiten te noemen. ”Voor mij is het fijn om veel verschillende dingen te doen, daar haal ik mijn energie uit.” En hoe kunnen anderen uitvinden waar ze energie uit kunnen halen? Marijn antwoordt: ”Dat verschilt per persoon.” Die uitspraak komt ook weer terug als hij het heeft over terugkerende problemen bij leeftijdsgenoten, of als het gaat over de vraag of scholen leerlingen wel genoeg verdieping bieden. Hij zet ons daarmee op een dwaalspoor: zijn we dan allemaal van elkaar losgekoppeld, zonder onderlinge overeenkomsten?

Gradiënten

Iedereen heeft zijn of haar eigen behoeften volgens Marijn, maar in de samenleving neigen mensen er al snel naar om in termen van zwart en wit te denken. Is Marijn dan een rebel van de Nederlandse maatschappij? ”Er is zeker een indeling in de samenleving, maar dingen zijn niet zo zwart-wit zoals vaak worden gesteld. Er zit ook een hoop tussen zwart en wit in.” Marijn denkt dus niet in hokjes, niet in wel of niet een rebel zijn, niet in de mens als individueel of gemeenschappelijk wezen; Marijn denkt juist in gradiënten. Die gedachtegang is zeldzaam en Marijn weet ook waarom: ”Er moet sturing zijn, en het is lastig om dat in gradiënten te doen om elke situatie op maat te behandelen. Wel is het belangrijk om betrokken te zijn en om informatie van meerdere kanten te verzamelen.” Marijn geeft hiermee antwoord op die grootse vraag uit de inleiding van dit artikel, en niet door een kant te kiezen, maar door aan te geven wat we vanuit beide kanten kunnen doen: betrokken zijn!

Twee kanten

Zijn sociale media goed of slecht? Moet de klimaatproblematiek persoonlijk of landelijk worden opgelost? Was de coronalockdown een fijne of nare ervaring? Marijns antwoorden op deze vragen geven blijk van een talent om meerdere kanten van een kwestie te beschouwen. Zo maken sociale media informatie en gedachten van anderen toegankelijker, maar kan je daar ook weer in verstrikt raken zodat dat je negatief beïnvloedt. En corona was apart vanwege het thuis les krijgen, maar heeft ook veel deuren geopend op technologisch vlak waar we nu ook nog veel aan hebben. Corona was zelfs een periode van verrijking voor Marijn: ”Er zijn meer mogelijkheden dan dat je gewend bent en dat zet je weer aan tot denken.” En klimaatproblematiek? ”Als iedereen ermee bezig is, dan kunnen we een groot verschil maken, maar dat daar landelijk sturing aan kan worden gegeven is ook belangrijk.”

Nu we toch aan Marijns brein kunnen plukken: hebben mensen wel een realistisch beeld van jongeren? Het is een inkoppertje: ”Soms wel, soms niet. Maar het beste is om jongeren te betrekken bij zaken en om ze te vertegenwoordigen door ze vragen te stellen. Het gaat er niet om of ze ons wel of niet snappen, maar over de manier waarop ze ons betrekken bij bepaalde dingen.”

Marijn vindt het mooi als mensen met elkaar in gesprek gaan en dat is ook meteen wat er beter kan in Nederland. ”Vooruitgang kan geboekt worden door naar mensen te luisteren.” Dan volgt een grote ‘maar’ die intussen typerend is geworden voor Marijn: ”In vergelijking met sommige andere landen wordt er al veel geluisterd naar mensen, en hebben we de mogelijkheid om onszelf te betrekken bij wat er speelt.”

[KADER]

Oproep

Ben of ken jij iemand in de gemeente Gilze en Rijen van 15 tot en met ongeveer 23 jaar oud met een goed verhaal of bijzondere kijk op iets wat er speelt in de gemeente? Stuur dan een mail naar contact@sybfaes.com, en wie weet raken we wel in gesprek!