Van een lieve dame in Gilze, die ik wekelijks als mantelzorger bezoek, kreeg ik de vraag, om een column te schrijven, waarin de herinneringen aan Pasen uit de kindertijd centraal staan.
Met dit briljante idee ben ik aan de slag gegaan en heb bij mijn cliënten, mijn (schoon)ouders, man en kinderen mijn oor te luisteren gelegd.
Uiteraard heb ik ook mijn eigen jeugdherinneringen uit mijn geheugen opgedoken.
Het resultaat is een bonte verzameling, die hopelijk voor de lezers van het Zijkaantje een feest der herkenning zal zijn.
Als eerste zal ik aftrappen met de paasherinneringen van mijn (gouden) tipgeefster:
Vlak voor Pasen kreeg ze altijd nieuwe (zomer)kleren, een plooirok en een blouse, aangezien het met Pasen vaak nog winters was, zat ze in de kerk te blauwbekken van de kou. Die kerkdiensten rond Pasen leken trouwens eindeloos te duren en op Goede Vrijdag moest ze met de hele klas, in de kerk langs alle staties van de lijdensweg van Jezus lopen, wat voor haar net zo’n lijdensweg was!
Als troost wachtte thuis het vastentrommeltje met aan elkaar geklonterde snoepjes ;)
Bij mijn cliënten hing ik aan hun lippen, al kreeg ik van de meesten min of meer hetzelfde verhaal te horen.
Mijn ouders en schoonouders konden niet tot Pasen wachten met het openen van hun vastentrommeltjes, daarom deden ze dat stiekem al met halfvasten.
Het huis werd van boven tot onderen gepoetst, want alles moest er op z’n Paasbest uitzien!
Moeder zette een schaal met hardgekookte eieren op tafel en dan was het altijd spannend, wie de meeste naar binnen wist te werken.
De paasherinneringen van mijn man en mij komen grotendeels overeen:
Op school moesten we een Palmpasenstok maken, die we nooit mee naar huis mochten nemen, maar aan een onbekende oudere moesten geven, zo oneerlijk!
De palmtakjes, die je op Palmzondag in de kerk kreeg, werden eerst gezegend door de pastoor, met de grote 'pleeborstel', ik kreeg er de slappe lach van.
Met het kinderkoor zongen we op Goede Vrijdag en met Pasen in een toen nog overvolle kerk.
De chocolade eieren, die altijd op dezelfde plek verstopt waren, werden snel gevonden, daarna mochten onze ouders gaan zoeken.
Van onze opa’s en oma’s kregen we een gigantisch paasei en traktement voor het paasrapport.
Na de paasmis met de hele familie naar oma, die een grote pan soep had gemaakt en waarvan de bodem al aan het einde van de ochtend in zicht was.
Onze dochter wilde graag eieren verven, die je in zo’n eiermolentje moest stoppen, maar waar het ei, er tot haar grote frustratie, steeds uit viel ;)
Samen met haar vriendinnetjes, versierde ze in de pastorie van de Maria Magdalenakerk in Rijen, een Palmpasenstok, op Palmzondag ging daar een broodhaantje bovenop, met als oogje een rozijn.
Het hoogtepunt tijdens de (volgens haar) oersaaie kerkdienst, was het trots showen van de stokken en het applaus van de mensen in de kerk.
Onze kinderen vonden het leuk om paaseieren te zoeken, maar zodra ze het grote ei hadden gevonden, dat we voor ieder hadden verstopt, was de lol er gauw vanaf.
Met de buurtvereniging gingen we naar het Wolfsweidepark in Rijen, waar de kinderen, aangemoedigd door hun ouders, als ongeleide projectielen door het gras rolden, om zoveel mogelijk paaseieren te bemachtigen, met als beloning (hoe kan het ook anders?) een zakje met paaseitjes ;)
Als ik er met mijn column aan heb bijgedragen, dat u met een glimlach heeft terug gekeken op uw eigen paasherinneringen, is mijn missie geslaagd!
Zoals ieder jaar verheug ik me weer op The Passion, die live op tv wordt uitgezonden! Voor de liefhebbers: geniet ervan!
Vrolijk Pasen allemaal!