Vroeger was het verbinden voorbehouden aan EHBO-ers. En natuurlijk het domein van de mensen in de zorg, want die konden er ook wat van. Tegenwoordig is het woord verbinding een containerbegrip geworden. Iedereen heeft er de mond vol, terwijl de maatschappij steeds meer verdeeld raakt.
Het is dan mooi wanneer je iets goed af kunt sluiten. Verbonden, over en uit. Dit is natuurlijk het geval bij het Water aan de Warande. Dat ruimt lekker op en geeft weer ruimte om bezig te gaan met de andere hete hangijzers in Gilze.
Met stip op 1: Café de Tip. Als één plek de verbindende functie in ons dorp heeft gehad is het dat kleine kroegje wel. Al eerder vertelde ik dat in een ver verleden ‘hil Gils’ op de barricade ging toen dit café dreigde te verdwijnen voor een overzichtelijk kruispunt. Zover is het nooit gekomen zodat ik nog menig uurtje heb kunnen doorbrengen in verbinding met Rika en Kees, Annemarie en Meta en Joost.
Natuurlijk legde ik meteen verbinding met de nieuwe eigenaar, Jean-Pierre. Ik was op dat moment de nieuwbakken correspondent van dit weekblad. Mij eerste interview via de telefoon. De nieuwe eigenaar zat ver weg in Roosendaal, had grootse ideeën, maar vroeg wel enig geduld van de Gilse bevolking, die toen ook al bijna droog stond bij gebrek aan alternatieve stamineekes.
Het zou wel een jaartje gaan duren voorspelde hij me. Ik schreef braaf zijn voorspellende woorden op. Het was februari 2015.
Intussen zijn we al weer een jaartje of tien verder en hebben van nabij alle stappen en momenten van stilstand kunnen volgen. Intussen heeft zelfs de sociëteit de handdoek in de ring gegooid en als dan niemand nog enige verwachting heeft, gebeurt het ongelofelijke.
Er is verbinding! De twee stroomdraden die jaren werkeloos naast de deur bungelden zijn verbonden met twee kloeke cafélantaarns. Het terras is schoongespoten.
Ik spreek de mensen die voor de Tip druk aan het werk zijn en vraag of het nu een woonhuisbestemming krijgt. Dat blijkt lastig te worden omdat er niet geslapen mag worden in deze voormalige herberg.
Tot mijn grote verbazing sta ik oog in oog met de man die waarschijnlijk de uitbater gaat worden van een heus café op deze plek. Jan- Pierre gaat het open gooien, zoals hij het verwoord en hij gaat hem helpen. Hij heeft 25 jaar horecaervaring in Spanje en neemt nu deel aan een soort omgekeerd ‘Ik vertrek’ programma.
Mocht ik dit als een definitief ja beschouwen? Kunnen we gaan ‘Wijnen, Wijnen’ bij JP op de Tip? Nog even geduld, want er moest nog iets geregeld worden met vergunningen. ‘En dan weten we het wel’ zegt de cynicus in mij die ook altijd naar ‘Ik vertrek’ kijkt. Maar met twee Gilse wethouders en een leger ABG-ambtenaren moet dat een koud kunstje zijn. Dat zien we wel weer in het historische gat in de Raadhuisstraat. Dus Gilzenaren opgelet!
Houd de schoorsteen aan het Zijkaantje van de Tip in de gaten!
Ton de Bruyn