Na jaren van toewijding, strijd en kameraadschap nemen vijf ervaren spelers afscheid van het eerste elftal van VV Rijen: Jordi Doms (29), Joost Broeders (30), Luc Heestermans (27), Thomas Dols (30) en Merwin de Jongh (34). Het resultaat: unieke verhalen van vijf voetballers die geschiedenis schreven door kampioen te worden, VV Gilze te verslaan en periodetitels te winnen. En als het afgelopen weekeinde had meegezeten, was het ook nog tot een promotiewedstrijd tegen notabene VV Gilze gekomen. Het lukte Rijen echter niet om Nivo Sparta te verslaan dus dat feest gaat niet door. Gilze rekende wel af met TSC en gaat wel strijden om promotie naar de eerste klasse! Voor de afzwaaiers van VV Rijen zit het seizoen er nu dus echt op. Wat rest zijn de mooie herinneringen...

Door Tim van Laerhoven

De eerste stappen in het eerste elftal zijn voor iedereen speciaal. Jordi Doms, ooit middenvelder in de jeugd, werd bij zijn debuut verrassend centraal achterin geposteerd: ”Centrale verdediger... dat is wel een mooie positie toch,” zegt hij lachend. Joost Broeders weet zich zijn debuut ook nog goed te herinneren: ”Mijn basisdebuut was niet bepaald succesvol; ik kreeg na twintig minuten rood.” Toch was hij later de held in de kampioenswedstrijd, met de winnende in de 90e minuut.

Luc Heestermans mocht in 2015 onverwacht starten na een blessure bij een teamgenoot en beloonde dat vertrouwen direct met een doelpunt. Thomas Dols, toen slechts zestien jaar oud, maakte net als Heestermans bij zijn debuut een goal.

De tweede keeper die altijd bleef

Merwin de Jongh was vijftien seizoenen lang de vaste tweede doelman. ”Ik ben een trainingsbeest, vond het heerlijk om onderdeel te zijn van de groep. En zelfs als ik niet speelde, voegde ik iets toe in de kleedkamer.” Zijn debuut was uniek: na eerder die dag te hebben gekeept bij het tweede elftal en thuis flink gestudeerd te hebben voor zijn tentamens, moest hij halsoverkop invallen nadat de eerste keeper rood kreeg.

Bier, grappen en een geschoren snor

De verhalen over de derde helften bij VV Rijen zijn minstens zo legendarisch. Thomas Dols herinnert zich een kampioensfeest waarbij halverwege het scheren van Marco Fischer’s snor het apparaat op het dak werd gegooid. Joost Broeders kreeg ooit een scheidsrechter zo gek dat hij met z’n mond hangend onder de biertap eindigde.

Pijn en revalidatie

Blessures speelden bij meerdere spelers een grote rol. Dols scheurde zowel zijn binnenste als buitenste meniscus en beide kruisbanden: allemaal in dezelfde knie. ”De thuiswedstrijd tegen VV Gilze, waarin ik na jaren blessureleed scoorde, was mijn absolute hoogtepunt.”

Ook Doms kende blessureleed: tweemaal een afgescheurde kruisband. ”De revalidatie was zwaar, maar ik vocht terug. Mijn rentree tegen JEKA, waarin ik de winnende binnenkopte, voelde als een persoonlijk hoogtepunt als speler van Rijen.”

De club, het dorp, de vriendschappen

”Ik ben hier opgeleid, ik woon in Rijen, en in de supermarkt word ik nog weleens aangesproken over de wedstrijd,” zegt Doms. De Jongh noemt het een warme vereniging vol loyaliteit. Dols en Heestermans zijn trots dat het team al die jaren draaide op eigen jeugd. ”Niemand krijgt betaald, maar we halen toch een mooi niveau.”

Het vijftal wil de jongere spelers iets meegeven. Doms: ”Zet er soms wat voor opzij, ken je rol, houd rekening met vakanties en draag je steentje bij, op én buiten het veld.” Heestermans hoopt dat er nieuwe leiders opstaan: ”Zorg dat het teamgevoel blijft.” Broeders voegt toe: ”Geef niet op na een mindere wedstrijd. Blijf knokken. Talent komt vanzelf bovendrijven.” De Jongh, tot slot, vat zijn rol met zelfspot samen: ”Mijn motivatie was er altijd, mijn talent iets minder: maar ik heb wel alles gegeven.”