Belofte maakt schuld en aangezien ik die graag zo snel mogelijk wil inlossen, zal ik direct van wal steken.

In eerste instantie had ik u een verslag beloofd van ons bezoek aan de Sprudelwasserfabrik in Gerolstein, maar omdat het dan wel een erg korte column zou worden, heb ik er maar meteen een reisverslag van gemaakt.

In mijn vorige column had ik al het een en ander verteld over de prachtige Vulkaan Eifel, maar nu zal ik wat meer de diepte in duiken.

We hadden dit jaar gekozen voor een wat grotere camping in een adembenemende omgeving, waar het nog heerlijk rustig was.

In het Pinksterweekend was het gedaan met de rust en stroomde de camping vol met bier drinkende, barbecueënde en feestvierende Duitsers. Wisten wij veel, dat het in Duitsland een traditie is, om met Pinksteren een familiereünie te houden op de camping!

Op tweede pinksterdag was de hele meute vertrokken en konden we weer genieten van de stilte.

Over het algemeen zijn Duitsers heel aardig en vinden ze het gezellig om even een praatje te maken, maar verder zijn ze nogal op zichzelf.

Tot laat in de avond bij de caravan zitten, zoals Nederlanders dat doen, is er niet bij!

We maakten vrienden met de plaatselijke mussen en kraaien, die gek genoeg, vooral geïnteresseerd bleken in ons brood

We zaten vlakbij de Freilinger See, een groot, kunstmatig aangelegd recreatiemeer, dat door de Duitsers wordt aangeduid met die See, maar de zee wordt dan weer das Meer genoemd….schiet mij maar lek!

We hebben fijn gewandeld door de prachtige natuur en genoten van al het moois in de omgeving, we bezochten onder meer een waterval, een imposante stuwdam en een vlindertuin, waar je, behalve schitterende vlinders, ook leguanen, schildpadden en tropische vogels kon bewonderen.

Tijdens een van onze wandelingen, liepen we door een vulkaan, wat erg indrukwekkend was! Er waren mensen bezig, om met hamer en beitel stukjes steen van de vulkaanwand af te slaan, terwijl de stenen voor het oprapen lagen. Waarom makkelijk doen, als het ook moeilijk kan?

Heel eerlijk gezegd, stelde het stadje Gerolstein niet zo gek veel voor, (klein detail: onze gemeente wordt nog steeds bij het plaatsnaambord vermeld), maar de rondleiding in de Sprudelwasserfabrik daarentegen, was zeer interessant!

We waren met een groep van ongeveer 25 mensen en werden gastvrij ontvangen door een vriendelijke dame, die voorafgaand aan de rondleiding, een gezin moest teleurstellen, met de mededeling, dat honden helaas niet waren toegestaan in de fabriek. Dat hadden ze toch zelf ook wel kunnen bedenken?

Geduldig vertelde de dame over de geschiedenis van het ontspringen van de bron in Gerolstein en hoe daar al ruim 135 jaar bronwater en andere koolzuurhoudende dranken uit worden gemaakt, ook water zonder koolzuur overigens.

Na het bekijken van een korte promotiefilm, mochten we gaan proeven en was er gelegenheid tot het stellen van vragen, met als slotstuk “het kijkje in de keuken”.

Van bovenaf konden we in een van de drie productiehallen het proces volgen, van het schoonspoelen van de flessen tot het eindproduct in de kratten. Mijn man heeft in een bierbrouwerij gewerkt, waar het productieproces nagenoeg hetzelfde was, dus ik had een privé gids.

Ik durf zonder twijfel te zeggen, dat de (Vulkaan) Eifel veruit de mooiste streek van Duitsland is!

Na een geweldige vakantie, mag onze bejaarde caravan weer lekker uit gaan rusten in de stalling en heeft de Heilige Clara haar worst dubbel en dwars verdiend!

Graag zou ik willen eindigen met een dikke pluim voor de gemeente Gilze en Rijen vanwege de supersnelle reparatie van het sinkhole in de Hoofdstraat in Rijen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Corinne Luijten